Yeryüzünde yaşayan canlılar olarak ne kadar şanslıyız farkındamısınız ? Nefes alıp verebilmek, yemek yemek ve lezzetlerini almak, sevgiyi oluşturmak, sevgiyi bedenlendirebilmek, paylaşmak, yürümek, koşmak, konuşmak, görmek, duymak vb. belki çok sıradan ve bize ait olan herşey , bizi biz yapan ve hayatımıza anlam katan herşeydir. Bunları deneyimleyebildiğimiz için çok şanslıyız. Lütfen önce bunların farkına varın..
Neden biz insanlar olarak hep geçmişi veya geleceği düşünmeye kendimizi odaklıyoruz. Neden bunu yaparken de hep olumsuz tarafından bakıyoruz ? Neden nefes aldığımız , var olduğumuz hemen şu anın keyfini alamıyoruz? Bizi engelleyen ne? Diyelim ki hatırı sayılır kendinize ait engeller var, peki neden bu engelleri kabul edip hayatımızın tam orta yerine yerleştiriyoruz? Bunun değeri nedir ?!
Bunu fark ettiğim andan itibaren, geriye kalan her saniye benim olmaya başladı. Anımı yaşıyorum; ondan keyif alıyorum. Şu an bile bu satırları yazarken en rahat edeceğim koltuğuma oturdum, ayaklarımın rahat edeceği bir sistem hazırladım kendimce, sıcak kakaomu yudumluyorum ve ekrandan gelen ışığın parlaklığını algılıyorum, tuşların yumuşakca parmaklarımın altında ezilmesini, yazabilmeyi ve paylaşabilmeyi hissediyorum, bunu dile getirmeyi gözlemliyorum..sanki ben görünmez olaraktan görünür Burcu'yu izliyor ve onun her anının kıymetini bilmesinden mutlu oluyorum.
Anımı güzel yaşadığım zaman, geçmiş ile negatif beslenmeyip gelecek içinde fazlaca kafa patlatmadığım zaman , evrensel kurallar işlemeye başlıyor ve otomatik olarak geleceğinizde güzel şekillenmeye başlıyor. Güzel şeyler düşünüyorum, beni mutlu edecek şeyleri düşünüyorum ve istiyorum ve bırakıyorum. İstiyorum, hayal ediyorum ve evrene bırakıyorum. Üzerinde durmuyor, zihin yapmıyorum ve mümkünse unutuyorum.
Basit bir örnek vermek gerekirse bugün iki defa bunu deneyimledim . Şöyle ki, twitter'dan yazıştığım bir danışanımı düşündüm. Nasıl olduğunu merak ettim ve bana yazmasını istedim. İstedim, düşündüm ve bıraktım. Daha sonra ilerleyen saatlerde bunu unuttum. Akşamüzeri düşündüğüm danışanım bana twitter'dan mesaj gönderdi :) İstedim ve oldu.
Uzun zamandır görüşmediğim ve merak ettiğim bir arkadaşımı düşünmdüm. Beni aramasını hayal ettim ve bıraktım. Ve unuttum. Aradan 1 saat geçti ve beni aradı :) İstedim, düşündüm , bıraktım ve unuttum - oldu..
İşleyiş basit ve kolaydır . Belki aşamalarında özellikle" bırakıp unutma" kısmında zorlanabilirsiniz ilk zamanlarda ama inanın birkaç deneme yapınca unutmak mümkün oluyor. Yeter ki isteyin ve olsun.
Küçük şeylerde önce bunu deneyerek alıştırma yapabilirsiniz ve giderek hayatınızın her anına bunu yerleştirmeye başlayacaksınız. İstemenin ve beden-zihin-ruh olmanın (insan) gücünü git gide daha net kavramaya başlayacaksınız. Yeter ki isteyin ve inanın..
"Görmek" inanmak değildir; önce inan sonra görürsün..
Hayat size tüm güzelliği, zenginliği ve keyfiyle aksın..
Işıkla kalın, sevgiler
Burcu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder