ÖZLEMEK..

Özlemek ama neyi özlediğini tam cümlelere dökememek. Duyguları hissetmek ama onları sözcüklere döküp dilinin ucuna getirememek. Keşke hep telepati kullanılsaydı demek. Sesli ifade etmeyi özlemek belkide; ya da küçük bir kız çocuğu olmayı özlemek, doğada savrulan bir yaprak olmayı özlemek, bir kuşun kanadındaki tüy olup bir insana işaret olarak inebilmeyi özlemek, yuvayı özlemek ..

Özlendiği zaman "anı " yaşamıyı kaybetmiş oluyor muyuz peki ? 

Osho der ki ; umut etme ! Umut etmek , anı yaşamanı engelleyen bir duygudur. Sen ne zaman ki geçmişini temizleyebilip geleceğin için kaygı ve umut duymayı sonlandıracaksın; işte o zaman "anını" yaşayabileceksin , tıp ki bir kelebek gibi..

O zaman özlediğim "mutluluk mu" ?

ve aklımıza gelebilecek sorular ;

Geçmişimi nasıl gerçekten geri de bırakabilirim ?,

Nasıl geleceğe umut etmeden bakabilirim ? Bunlar bana hiç öğretilmedi ki?

En önemlisi "anı yaşamak" ne demek ???

"Özlemek" belki de bir "öz"dür dedi içimdeki sıcak sesim..

 Bu düşünceleri yazma isteğimin nasıl geldiğini kısaca özetlemek istiyorum, Mimoza Yaşam Merkezinde bu hafta yapılacak bir eğitim için notlar hazırlıyordum. Üzerinde çalıştığım konular ; insan enerji merkezleri (şakralar ve auralar), enerji merkezlerini temizleme ve tekrar canlandırma, melekler , aydınlanmış üstadlar ve ruhsal rehberler, 4.ve 5. boyut frekansı.. ve bu konuların havuzunda yüzerken kendimi "özlemiş" olarak hissettim ve yazmazsam tekrar o havuza dalamayacağımı hissettim..

Özlediğim "öz"ümdü ve bu yapılan her çalışma öze giden yolculukta ki destekler ve rehberlerdi.

Öze giden yollardan birisi "anı" yaşamak, birisi "umut etmemek" , birisi "mutluluk", birisi "farkına varmak".. ve diğer "birisi" leri sıralamak ...

Ve en önemlisi sadece "sevgi" ; karşılıksız sevgi....

Sevginin var olduğu yerde; umut etmenin, özlemenin, korkunun, karanlığın yeri olmaz. Eğer sevgi beslemezsek özleriz, umut ederiz, korkarız, üzülürüz, saklanırız..

Sadece sevelim.. ben seviyorum..